به همراه جمعی از طلّاب بحرینی در «حوزۀ نجف»، در درس اخلاق مرحوم آیت الله سبزواری شرکت می‌کردم. روزی در میان درس، به مناسبتی، داستانی از زندگی خود، که در چهل سالگی برای ایشان رخ داده بود، این گونه تعریف کرد:

شاید برای خیلی از ما اتفاق افتاده که با شنیدن یک خبر درباره یک شخص یا خواندن مطالبی راجع به او، خیلی راحت دربارهاش قضاوتی کرده یا سخن علیه او به زبان برانیم؛ اما بعدها معلوم شود که اساسا آن خبر موثق نبوده و یا این که نوع بیان کردنش با جهتگیری خاصی بوده و یا کسانی خواستهاند ما را علیه یک شخص تحریک کنند.