ابراهيم شفيعى سروستانى
نيمه شعبان در اذهان شيعيان و محبان اهل بيت، عليهم السلام، به عنوان روز ميلاد نجات بخش موعود معنا و مفهوم مى يابد. روز ميلاد بزرگ مردى كه انسانيت، ظهور او را به انتظار نشسته و عدالت براى پاى بوس قدمش لحظه شمارى مى كند.
امام زمان (علیه السلام) و حجت دوازدهمین شیعیان جهان، در شب نیمه شعبان چشم به جهان گشود. امید همۀ پیامبران (علیهم السلام)، اوصیاء و اولیاء الهی برای حکومت عدالت در گیتی، پا به عرصۀ جهان نهاد. نیمه شعبان خاطره انگیزترین و شادترین ایّام سال، برای شیعیان است...
گزارش هايى در دست است كه چهره امام مهدى عليه السلام را در كودكى ترسيم مى كنند. اين گزارش ها از جانب كسانى صورت گرفته كه ايشان را در كودكى و پيش از غيبت رؤيت كرده اند كه به چند نمونه اشاره مى شود:...
دخترك، در رؤياي شگفتي ميبيند كه پيامبر عرب، (محمد(ص)) او را نامزد يكي از فرزندانش از نسل مسيح ميكند. به سبب اين رؤياي هيجانآميز و علاقهاش به جوان سبزهاي كه نامزد وي شده، دچار تب ميشود. او، دختري عاقل و آگاه است كه زبان عربي ميداند و با اسيران مسلمان، مهربان و خوشرفتار است. دختر، براي سفر به بغداد نقشه ميكشد. وي، در جنگ شركت ميكند و جزء اسيران ميشود.
مادر امام زمان«علیه‌السلام» نامش «ملیكه» (ملیكا) بود، او از طرف پدر، دختر «یشوعا» فرزند امپراطور روم شرقی بود، و از طرف مادر، نوة «شمعون» بود. شمعون از یاران مخصوص حضرت عیسی«علیه‌السلام» و وصیّ او بود.
ملیكه با اینكه در كاخ می‌زیست و با خاندان امپراطوری زندگی می‌كرد، اما آن چنان پاك و باعفّت بود كه گویی نسبتی با این خاندان نداشت،
