استفاده از لوازم آرایشی در ایران، دیگر نه سنّ خاصّی دارد و نه قشر خاصّی. برخی از دختران و زنان ایرانی، استفاده از لوازم آرایشی را جزو لاینفکّ زندگی خود می‌دانند. از سوی دیگر، سنّ مصرف لوازم آرایشی نیز به پانزده سال رسیده است.
تخصّصی شدن در روزگار ما به این معنی است که اگر شما در نویسندگی مهارت دارید، دیگر نمی‌توانید یک خیّاط حرفه‌ای باشید. اگر شما یک باغبان، آشپز، مهندس، معمار، سیاست‌مدار و... باشید، دیگر وقت و فرصت برای انجام کار دیگری ندارید. برای رسیدن به پیشرفت، باید افراد جامعه، تک‌بعدی و به قول هربت مارکوزه، تک‌ساحتی باشند. نوع سبک زندگی موجود به شما اجازه نمی‌دهد که به فکر هنر یا حرفه دوم یا فعّالیتی به شکل تفریح باشید؛ و اگر قصد امتحان آن را دارید، جامعه شما را له می‌کند.
صحبت از موسیقی در غرب، به مراتب جدّی‌تر از صحبت کردن پیرامون این عنصر مهمّ فرهنگی در کشور خودمان است. آن هم نه به این دلیل که جوانان غربی بیشتر از جوانان ایرانی به موسیقی احتیاج دارند، بلکه به این دلیل که به موسیقی در غرب اهمّیت بیشتری داده می‌شود. شاید با دانستن بیشتر درباره دانش و قدرت موسیقی و مطالعه آن از طریق جوامع غربی، اندکی بیشتر از قبل به این تفریح صنعت‌گونه فرهنگی اهمّیت دهیم.
هنر و معماری (داخلی و خارجی) و به تبع آن دکوراسیون منازل که امروزه الگوی شکل‌گیری منازل ایرانی است، ریشه در چه تفکّری دارد؟
هنر را ثمره و میوه درخت فلسفه می‌دانند؛ به عبارت دیگر، هنر رو گرفتی از نوع و روش نگاه به عالم است. حال هنر و معماری (داخلی و خارجی) و به تبع آن دکوراسیون منازل که امروزه الگوی شکل‌گیری منازل ایرانی است، ریشه در چه تفکّری دارد؟ واضح است که تفکّر لیبرالی، زمینی است که این درخت در آن رشد کرده و ثمره خود، یعنی هنر را در اختیار بشر امروز قرار داده است. و به تبع برتری تمدّن مغرب‌زمین، تهاجم فرهنگ و اصل تمدّن او در تمام عالم، از جمله ایران، سبب وارد شدن میوه درخت او به کشورها و فرهنگ‌های مختلف شده است.
امروز در دورانی زندگی می‌کنیم که به سرعت نسل سوم خانواده‌ها در حال شکل‌گیری هستند. خانواده‌هایی با عنوان خانواده تک‌هسته‌ای. به دلیل آزادی‌های بی‌حدّ و حصر جوامع غربی و به بن‌بست رسیدن سیستم عامل اومانیسم در غرب، خانواده‌ها در حال فروپاشی هستند و سبک جدید از خانواده در حال بروز است که به نوعی می‌توان گفت از روی اجبار می‌باشند.
عشق یکی از کهن‌ترین ویژگی‌های انسان است. انسان از زمان دمیده شدن روح خدا در وجود گلی خویش، عشق را تجربه کرده است. پس عشق را می‌توان گره‌خورده با وجود انسان دانست. انسان‌ها در طول تاریخ، به سبب فطرتی که دارند، عشق را طلب کرده‌اند. این طلب عشق‌ها در گذر تاریخ برای ملل مختلف به شکل سمبل و نماد در آمده است؛ به گونه‌ای که هر ملّتی روزی را به عنوان روز عشق معیّن کرده است.
اصالت لذّت چیست؟ لذّت وقتی محور قرار می‌گیرد که تمام آنچه بااهمّیت است، همین زندگی موقّت باشد. اگر از دیدگاه دینی، خوب آن کاری باشد که به دیگران منفعت برساند و بد کاری که به دیگران آسیب می‌رساند، از دیدگاه لذّت، آسیب یا منفعت دیگران اصلاً اهمیتی ندارد؛ چون، لذّت با آتش حرص و طمع آهنگری شده است و همواره این آتش را در دل خود دارد. تأثیر لذّت موقّتی است و عمر انسان هم موقّتی است؛ ولی حرص و طمع همواره لذّت را طلب می‌کند و نتیجه این می‌شود که خوبی یا بدی، درستی یا غلطی هر کاری با میزان لذّت آن سنجیده شود. از این گذشته، لذّت شما هم از هر چیز دیگری مهم‌تر شود.
وقتی قرار بر این باشد که از ویژگی‌ها و صفات ژاپنی‌ها صحبت کنیم، شاید چیزی که به‌اتّفاق همه روی آن تأکید کنند، سخت‌کوشی و پشتکار زیاد آنها باشد؛ امّا در این میان، خصلتی هست که ژاپنی‌ها با گذر دوره‌ها و هزاره‌ها، آن را حفظ کرده‌اند. صفتی که سبب شده آنها وقتی هر آنچه را که در سایر ملل و فرهنگ‌های بیگانه باشد، وارد کشورشان می‌کنند،
مصرف‌گرایی یا Consumerism کلمه‌ای است که در دوران مختلف، دچار تغییراتی در معنا شده و اوّلین بار در سال 1944م. و بعد از پایان جنگ جهانی دوم و باز شدن بازارهای اروپای ویرانه به معنی «حفاظت از منافع مصرف‌کننده»، به کار می‌رفته است؛ امّا این مفهوم در زمان جنگ سرد با روی کار آمدن اقتصاددان‌های نسل جدید در سال 1960م. با معنی جدید «تشویق مصرف، به عنوان یک سیاست اقتصادی» تبدیل شد.
ادیان الهی، هدفی جز بیان روش درست زندگی برای رسیدن به سعادت و کمال در دنیا و آخرت نداشته‌اند. چهار کتاب آسمانی (سبک زندگی) اوّل برای دوره زمانی خاص بوده است؛ امّا کتاب پنجم، نه برای زمانی خاص و نه برای مکانی خاص نازل شده است. سه ویژگی در «قرآن» وجود دارد که آن را از وابستگی به بُعد زمان و مکان بی‌نیاز می‌کند. این سه ویژگی، به گفته خود این کتاب به این قرار است: 1. تأثیر نپذیرفتن از فرهنگ‌های مختلف؛ 2. منسوخ نشدن دستورات آن با گذشت زمان؛3. اعلام خاتم بودن پیامبر(ص).
