بيا كه عشق ببارد

محمد رضا سليمى‏

چه سال ها كه گذشت و بهار منتظر است
بهار زخمى پشت حصار منتظر است‏

چه سروها كه به دست تَبر شهيد شدند
شقايق دل ما، داغدار منتظر است‏

از اين لباس سياه عزا، دلش پوسيد
سحر مگر برسد، شام تار منتظر است‏

بهانه گير شدند و به گريه افتادند
ستاره كُشت خودش را، سه تار منتظر است‏

چه قدر پنجره باز است رو به سوى اميد
چه قدر دلشده ى بيقرار منتظر است‏

مگر به مقصد خورشيد رو بگرداند
در ايستگاه تغزّل، قطار منتظر است‏

كوير شد دل عشّاق و آسمان خشكيد
بيا كه عشق ببارد، بهار منتظر است‏