ابوالحسن طباطبايى
فيلم سازى در سينماى هاليوود يكى از مهم ترين روش هاى ممكن است كه توسط دنياى غرب براى به اصطلاح جا انداختن فرهنگ و ايدئولوژى غربى در زمينه پايان دنيا با وسعت و با كليه امكانات مورد استفاده قرار گرفته است. در اين نوع فيلم سازى با استفاده از «ژانر» يا گونه علمى- تخيلى همواره تصويرى از آينده به شكلى داستانى و گيرا ترسيم گرديده و سعى شده تا با استفاده از عناصر تحليل و هيجان و شگفتى به بيننده اين گونه فيلم ها بقبولاند كه آينده جهان آن گونه خواهد بود كه آنها تصوير مى كنند.
شعبه آسيايى هاليوود، با هدف حمايت از اسرائيل و تداوم جنگ افروزى آمريكايى ها در اردن تاسيس مى شود. تاسيس دانشكده سينمايى «درياى سرخ» توطئه جديد صهيونيستها براى تبليغات در خاورميانه است كه براى اجراى اين طرح از كشور اردن كمك گرفته شده است. قرار است استادان و دانشجويان سينماى اسرائيل در اين دانشكده فعاليت گسترده اى انجام دهند. اين مركز چندى پيش طى مراسمى با حضور چند تن از سينماگران صهيونيست همچون دن كاترير و ملك آخاد به همراه مديران اين دانشكده تاسيس شد.
مجيد شاه حسينى تقريبا بيست سال است كه او به حوزه هنر و سينما رو آورده و در همين زمينه در دانشكده هاى مختلف به تدريس پرداخته است. وى در حال حاضر مدير گروه معارف اسلامى شبكه اول سيماى جمهورى اسلامى است. در اين سال ها او در زمينه فيلمنامه نويسى، تحليل محتواى فيلم، تاريخ سينما و نگاه معنايى به حوزه فيلم و سينما تلاش هاى ارزشمندى انجام داده است. از او مقالات مختلفى در نشريه هاى سوره، نيستان، نگارستان و ... به چاپ رسيده و كتاب هايى نيز در زمينه هاى ياد شده از او منتشر شده است.
آنچه در پى خواهد آمد حاصل گفت وگوى مفصل ما با مجيد شاه حسينى در زمينه سينما و آخرالزمان است كه اميد است مورد توجه شما خوانندگان عزيز واقع شود.
کتاب «جنگ سرد فرهنگی» نوشته خانم «فرانسیس استونر ساندرس» ثابت می‌کند که سازمان سیا آمریکا در طول دوران جنگ سرد به‌طور مخفیانه از تمام ابزارهای فرهنگی و هنری در سرتاسر دنیا برای مبارزه علیه کمونیسم و شوروی استفاده می‌کرده است. این کتاب، به دلیل استفاده نویسنده از مدارک معتبر موفق‌شده تا توجهات بسیاری را به خود جلب‌کند. دراین گزارش مبتنی‌بر، کتاب خانم ساندرز، به بیان برخی از شیوه‌های سازمان سیا در استفاده از سینما به‌عنوان ابزاری برای جنگ علیه کمونیست و شوروی در دوران جنگ سرد پرداخته‌شده است.
در فیلم جدید مومیایی، تام کروز به سرزمین نینوا می‌رود و در آنجا زنی که در «حرم» مدفون شده و او را با نام «آمنت» صدا می‌زند، از یک خواب اهریمنی بیدار می‌کند. مواجه «تمدن غربی» با «تمدن شرقی» را می‌توان در بعضی فیلم‌ها و ازجمله در فیلم جن گیر (ویلیام فرید کین) مشاهده کرد. جایی که کشیش «لنکستر مرین» (مکس فون سیدو) در مقابل مجسمه عظیم شیطان (پازوزو) در صحرای نینوا ایستاده است و صدای خشن پارس سگ‌ها توجه پدر مرین را جلب می‌کند....
هر كدام از استودیوهای مسلط هالیوود درحال حاضر، اعانه بگیریك شركت خیلی بزرگترهستند(شركت های سرپرست) لذا ، مكانیسم درونی هالیوود ،براساس خواسته های این شركت ها و نه مخاطبان ،رقم می خورد. فیلم های "استرالیا" و "پرل هاربرگ" نه براساس واقعیات ،بلكه به خاطر پیوند نزدیك میان شركت های سرپرست استودیوهای سازنده آنها با دولت های استرالیا و امریكا ساخته شدند و سودهای سرشاری را عاید آنها كردند .اما ،هیچ شركت سرپرستی از فیلم های چالشی "فارنهایت 9/11" و "السالوادر" استقبال و حمایت نكرد.
ساخت فیلم و سریال برای جوانانی که کیلومترها دورتر از خاک خود در حال مبارزه با تروریسم تکفیری هستند اقدامی زینبی لازم دارد. زنده‌نگاه داشتن بعضی اتفاق‌های تاریخی موجب عبرت‌انگیزی آیندگان و تقویت نگاه اصولی افراد کنونی در جامعه می‌شود. هر کشوری در دوران خود فراز و نشیب‌های زیادی دارد که با حوادث تلخ و شیرینی همراه است که این اتفاق‌ها، دست‌مایه خلق آثار ماندگاری مانند شعر، رمان، موسیقی، نقاشی، انیمیشن، فیلم و سریال توسط هنرمندان آن جامعه می‌شود.
نگاهی به فیلم « آخرین کنترل گر هوا » : The Last Airbender
ام . نایت . شیامالان ، فیلمساز هندی تبار مقیم هالیوود پس از فیلم تاثیر گذار « حس ششم » که به نظر برخی منتقدین و کارشناسان غربی ، باب تازه ای را در قصه پردازی سینمای درام امروز برداشت
فیلم سینمایی «حسّ ششم»، محصول سال 1999م. «هالیوود» به کارگردانی نایت شیلامالان2 را می‌توان در زمره فیلم‌هایی قرار داد که با دیدی انتقادی به مرگ و زندگی پس از آن می‌پردازد و با این نگاه، مخالفت خود را با تعالیم ادیان الهی مبنی بر وجود برزخ و معاد ابراز می‌کند.
دین نوین جهانی که تحت عناوینی چون دین واحد جهانی و سازمان ادیان متحد درحال رشد است، بسیار نوپا بوده و به بازار داغ فرهنگی سالهای آینده تعلق دارد.
مبانی آنچه در این نوشتار دین نوین جهانی نامیده می شود را باید در سالهای اولیه قرن بیستم جستجو کرد. زمانی که انجمن تئوسوفی و جریان عصر جدید (New Age Movement) برای بازسازی ساختار معنوی و دینی جوامع مختلف بر اساس آموزه های پیشامسیحی کابالیستی و تئوسوفیستی نظریات متنوعی ارائه نمودند.
