به مسجد بزرگ کوفه وارد شدم. دیدم مردی با موهای سر و ریش سفید به ستون مسجد تکیه داده و گریه می‌کند و قطرات اشک بر گونه‌هایش جاری شده است به او گفتم: چرا گریه می‌کنی؟ گفت: من صد و چند سال از عمرم گذشته است و عدالت و حقیقت را تنها در دو وقت از شب و دو وقت از روز دیده‌ام که ظاهر و محقّق شود و من برای آن گریه می‌کنم.

امام هادی(علیه السلام) مثل سایر امامان بر همه زبان‌های دنیا تسلط کامل داشته‌اند. امام در گفتگویی با عموم مردم، سخنان هر انسانی با هر زبانی را به درستی متوجه شده و بدون نیاز به مترجم پاسخ او را به زبان خودش داده‌اند. در اینجا تنها تعدادی از این گفتگوهای امام هادی (علیه السلام) برای روشن شدن این حقیقت بیان می‌شود.

ضرورت آشنایی انسان با وطن اصلی و خانوادۀ آسمانی‌اش و اینکه انسان بداند اصل و ریشه‌اش چیست، چگونه به اینجا آمده، قبلاً کجا بوده و به کجا خواهد رفت، موضوع بسیار مهمّی است. اگر انسان شناختی از خانوادۀ آسمانی‌اش نداشته و صرفاً با خانوادۀ زمینیِ‌اش زندگی کند، در بازگشت به نظام ابدی که به نزد خانوادۀ آسمانی‌اش بر می‌گردد، نمی‌تواند با ایشان ارتباط برقرار کند و از وجودشان بهره‌مند شود.

لذا امام ،علیه السلام، با مدنظر قراردادن دو هدف عمده که وجهه نظر همه ائمه راستین شیعه بوده است، یعنى ارائه تفکر درست اسلامى و تبیین و تطبیق و تفسیر کتب که خود متضمن مبارزه با تحریفها و دستکاریهاى جاهلانه و مغرضانه است و آنگاه پى ریزى و زمینه سازى نظام قسطوحق توحیدى به فعالیتى عمیق و ریشه دار دست مى زنند.

طبق آنچه مورّخان و محدّثان در کتاب هاى خود ذکر کرده اند و نیز روایات کلّى بر تایید آن وارد شده است: مادر حضرت ابوالحسن ، امام علىّ بن موسى الرّضا علیه السلام ، از خانواده اى با شرافت و از زنان با فضیلت ؛ و نیز از جهت عقل و دین در بین زنان هم زمان خود مشهور بوده است. این بانوى بزرگوار، نسبت به فرائض الهى ، حتّى تمامى مستحبّات را انجام و مکروهات را حتّى الامکان ترک مى نمود؛ و به طور دائم مشغول ذکر و تسبیح خداوند متعال مى بود.

در کتاب «صفوه الأخبار» از أعمش نقل می‌کند: کنیزی سیاه چهره و کور را دیدم که به مردم آب می‌داد و می‌گفت: دوستی و محبّت حضرت علی بن ابی طالب را بیاشامید. سپس او را در مکّه دیدم که بینا گشته و به مردم آب می‌دهد و این بار می‌گوید: بیاشامید به محبّت کسی که خدا به خاطر او بینایی را به من برگردانید.