اسماعيل شفيعى سروستانى
پيرامون مجامع مخفى را مجموعه اى از افسانه ها، نشانه ها و نمادها فرا گرفته است كه گاه عمرشان به قرن ها مى رسد. با ماجراهايى كه به ساحرى، جادوگرى و شيطان پرستى گره خورده است.

يكى از دشمنان خطرناك حضرت مهدى (ع) و يارانش، يهود است؛ خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد: «همانا شديدترين مردم، در دشمنى با آنان كه ايمان آورده اند، يهوديان و مشركان هستند». 1 چنان كه از بعضى روايات استفاده مى شود، سفيانى- سخت ترين دشمن امام زمان (ع)- از جانب غربى ها و يهود حمايت مى شود. اساساً سفيانى را براى حمايت از مرزهاى اسرائيل و سركوب نيروهاى انقلابى، روى كار مى آورند تا اربابان او از خطر حمله سپاه خراسانى و ياوران مهدى- كه براى آزادى قدس، به حركت آمده اند- در امان باشند.

گفت‏وگو با مارك وبر 1
نژادپرستى يهودى و حاكميت آن بر كشورهاى غربى به خصوص آمريكا باعث شده است كه قوانين نيز در حمايت از يهوديان و مقابله با مخالفين آنان تنظيم شود. پروفسور «زاندل» محقق برجسته تاريخ آمريكا و آلمان كه تابعيت آلمانى- آمريكايى دارد از جمله كسانى است كه صرفاً به علت تحقيقات روشنگرانه اش (كه دروغ هاى يهوديان را برملا مى ساخت) به زندان افتاده است. متن حاضر مصاحبه اى با يكى از ياران و محققان همراه او در مورد سرنوشت زاندل است.

هر كس به مردم مهر و علاقه نشان دهد، مردم نيز او را با جان و دل دوست خواهند داشت. امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «مَنْ تَألَّفَ النّاسَ اَحَبُّوهُ؛ كسی كه با مردم انس و الفت داشته باشد، مردم دوستش خواهند داشت. »

در صحف ادريس نيز از لقب «مصطفي» براي آن حضرت ياد شده و ساير اوصاف پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله به شايسته ترين وجهي آمده است. بخشي از آن چنين است: «اخْتَرْتُ لَهُمْ نَبِيّاً مُصْطَفَي؛ من براي بندگان صالح، مخلص و با تقوايم «مصطفي» را پيامبر گردانيدم.»

اگر بپذيريم توحيد، زيربناي فكري اتحاد جامعه بشري است، همه تلاشهاي امام صادق عليه السلام در قلمرو توحيد نظري و عملي و توحيد در ذات و صفات و افعال الهي، اقداماتي زير بنائي در جهت وحدت و همدلي بشريّت محسوب مي شود...

انحراف فكرى در مسئله مهدويّت در دوران امام صادق (ع)
بى‎‌گمان، يكى از دلايل تأكيد فراوان امام صادق (ع) بر مسئله مهدويّت، وجود برخى انحرافات فكرى راجع به اين مسئله در آن دوران و پيش از آن بوده است. روايات مربوط به مهدويّت، به گونه‎‌اى است كه نشان مى‎‌دهد مسئله مهدويّت از دوران حضور نبىّ اكرم (ص) نيز مطرح و تبيين شده است؛ چنان‎‌كه فرمودند:
«مهدى از فرزندان من است. اسم او اسم من و كنيه او كنيه من است. شبيه‎‌ترين مردم به من از لحاظ صورت و سيرت است. به خاطر او غيبت و حيرتى واقع مى‎‌شود كه امّت‎‌ها در آن گمراه مى‎‌شوند ...»

آيت الله كريمى جهرمى‌
1. شخصى به نام على بن هلال از پدر خود نقل كرده كه گفته است: من نزد رسول خدا (ص) رسيدم. ايشان به فاطمه (س) فرمودند:
«دو سبط امّت از ما هستند و آن دو حسن و حسينند و آن دو آقاى جوانان اهل بهشت هستند و سوگند به آن كسى كه مرا به حق مبعوث داشته، پدر آن دو از آنها بهتر است.»

«كَردَر» نام روستاي زيبا با آب و هوا گرم در استان «هرمزگان» است با باغ‏ها ليمو، انبه و هنر ظريف زنانش كه خوس‏دوز نام دارد. كردر ساحل نيست؛ امّا با ساحل «خليج فارس» و «دريا عمّان» فاصله چندان ندارد. دور تا دور روستا را باغ‏ ها خرما، ليمو، پرتقال و زيتون احاطه كرده است؛ ليموهاي كه شهرت ملّ و حتّ جهان دارند. يك قلعه تاريخ در ورود روستا قرار دارد كه در «سازمان ميراث فرهنگ » به نام «قلعه كردر» ثبت شده است.

سيد ابوالحسن مهدوى ‏
يكى از بهترين راه‏ هاى اثبات وجود مقدّس امام‏زمان (ع)، تشرف به محضر نورانى آن بزرگوار است. گرچه استدلال براى عمر طولانى از راه دليل‏ هاى عقلى و نقلى و شواهد تاريخى ، عقل‏ ها را خاضع و تسليم مى ‏كند، امّا نشان دادن آن حضرت كه در اين تشرف مى ‏خوانيم، سبب تسليم شدن عقل و اطمينان پيدا كردن نفس مى ‏گردد.