پس از توحيد و نبوت، هيچ موضوعي در فرهنگ اسلامي به اهميت مسئلۀ «ولايت» نيست. ولايت عصارۀ انديشه‌هاي ديني و جلوگاه پذيرش توحيد و نبوّت است. قبول ولايت به معناي پذيرش رهبري آسماني، رهبري خدا و پيامبر و جانشين رسول اعظم در زندگي فردي و اجتماعي است.

صلوات بر اهل بيت پيامبر (ص) چه فايده اى دارد؟ آنها به درود و صلوات ما نيازى ندارند؟! حتماً اين سؤال برايتان پيش آمده است و بعيد نيست جواب هايى نيز براى آن جسته ايد امّا جوابى كه آيت الله جوادى آملى از استاد خويش علامه طباطبايى آورده است بسيار زيبا و خواندنى است. ببينيد!

ملا حسين فيض كاشانى‏
روزى‏ مرد بيابان نشينى‏ خدمت پيامبر ص رسيد در حالى‏ كه آن حضرت برآشفته بود و به يارانش اعتراض مى‏ كرد. آن مرد خواست چيزى‏ بپرسد. اصحاب گفتند: اى‏ مرد، چيزى‏ نگو كه ما او را دگرگون مى‏ بينيم، گفت: مرا واگذاريد به خدايى‏ كه او را به حق، پيامبر قرار داده است، تا او لبخند نزند دست بر نمى‏ دارم. آنگاه عرض كرد: يا رسول الله! شنيده ام كه دجال در حالى‏ كه مردم از گرسنگى‏ مرده‏ اند، براى‏ آنها آبگوشت مى‏ آورد.

این یادداشت بدون داوری نسبت به ادعاهای نتانیاهو برای توانایی و اراده کمک به مشکل کم‌آبی در ایران، نمایی کلی از وضعیت منابع آب و خشک‌سالی در اسرائیل به دست می‌دهد.

شاید در دهه 1950 و 1960 میلادی که آب یکی از علل جنگ‌های اسرائیل با همسایگان عربش بود، پیش‌بینی صادرات آن از سوی اسرائیل تا حدود زیادی غیر ممکن به نظر می‌رسید. ...

ترجمه: احمد يكانى‏ فرد
همانطور كه خوانندگان عزيز مستحضرند امروزه يكى‏ از مباحثى‏ كه در دنياى‏ غرب و مسيحيت توجه‏ عده كثيرى‏ را به خود جلب نموده، توجه به يكى‏ از مباحث مسيحيت‏ است كه در رابطه با آخرالزمان وآمدن مسيح، عليه‏ السلام، گفتگو مى‏ كند و از طرف ديگر قرار گرفتن در قرن بيست و يكم و ورود به‏ سال 2020 ميلادى‏ كه از نظرمسيحيان نويددهنده دوران‏ آخرالزمان است موجب گشته تا كتب‏ و فيلم هاى‏ خاصى‏ در زمينه مباحث‏ آخرالزمان، علايم آخرالزمان، مكاشفات مختلف، چگونگى‏ حفظ خود از گزند حوادث و وقايع و غيره‏ ساخته و منتشر شوند.

سيد محمد قائم‏ مقامى ‏
اشاره: از اولين روزهاى زندگى آدمى بر كره خاك نبرد حق و باطل و سياهى و سپيدى نيز آغاز شده و همواره حزب خدا و حزب شيطان رو در روى هم بوده‏ اند، و اين نبرد و رويارويى همچنان نيز ادامه دارد تا روزى كه به دست مبارك امام مهدى ، عجل الله تعالى فرجه، شيطان و حزب او براى هميشه به نابودى سپرده شوند.

محمّدبن قولويه، استاد شيخ مفيد، مى‏ گويد:
قرامطه- كه از پيروان محمّدبن قرمط بودند و اعتقاد داشتند او امام زمان است به مكه حمله كرده و حجرالاسود را ربوده بودند- و پس از مدتها در سال 307 ق. باز پس فرستادند و قصد داشتند در محل قبلى خود نصب نمايند. من اين خبر را پيشتر در ميان كتاب هاى خويش خوانده بودم و مى‏ دانستم كه آن را فقط امام زمان (ع) مى‏ تواند در جاى خود نصب كند. چنانكه در زمان امام زين‏ العابدين (ع) نيز از جاى خود كنده شد و فقط امام (ع) توانست آن را در جاى خود نصب كند.

آیا داستان کمین کردن ابوعبیده جراح، عمر، عثمان و ابوبکر، برای رماندن مرکب رسول اکرم (ص) و قتل پیامبر اسلام از نظر منابع تاریخی معتبر، مورد تأیید است؟
برای روشن شدن موضوع ابتدا گذری کوتاه به فعالیت‌های منافقان و یهود در جلوگیری از پیشرفت و نفوذ اسلام داشته و سپس به جریان جنگ تبوک و نقشه قتل حضرت رسول (ص) توسط آنان می‌پردازیم.

در صد و بیست و پنجمین نشست از سلسله نشست‌های موعود، استاد اسماعیل شفیعی سروستانی راه‌های نجات از بلایا و فتنه‌های بی‌امان آخرالزّمان را با تأکید بر دعا برشمردند. سردبیر ماهنامة موعود در مقدّمة سخنانشان به مناسبت ایّام زیارت امام حسین(ع) در اربعین، بیان کردند که در زمان ظهور امام زمان(عج)، ایشان اعلام می‌دارند که «ای مردم! جدّ مرا عطشان به شهادت رساندند» و بدین ترتیب به جهانیان می‌فرمایند که فرزند و منتقم ایشان هستند. استاد سروستانی با اشاره به اینکه امام زمان(ع) در زمان ظهورشان به وسیلة امام حسین(ع) شناخته می‌شوند، تأکید کردند که زائران حسینی می‌بایست در هر رنگ و نژادی که هستند، جان خود را متوجّه قیام امام حسین(ع) نمایند و ایشان را به درستی به جهانیان بشناسانند تا در هنگامة ظهور به وسیلة شناختن نام و قیام امام حسین(ع)، به سوی امام زمان(عج) بشتابند.

لطفعلى محمديان‏
زمان عجيبى است! غربت ازدر و ديوار مى‏ بارد. نمى‏ دانم چرا وقتى به اين زمان فكر مى‏ كنم كوفه در ذهنم تداعى مى‏ شود. كوفه را نديده‏ ام و شايد تا آخر عمرم هم نبينم، امّا، با مذلّت خاك و خاكيان آشنايم. بر حال خودم و هم‏نوعانم افسوس مى‏ خورم؛ چراكه داريم بسرعت از همديگر دور مى‏ شويم و روز به روز فاصله ما بيشتر مى‏ شود. در عين اينكه از همديگرجدا مى‏ شويم، نسبت به خودمان نيز داريم غريبه مى‏ شويم. داريم خودمان را نيز فراموش مى‏ كنيم. هروقت كه ندايى از درون به ما نهيب مى‏ زند كه برگرد! راه گم كرده‏ اى! دارى به بيراهه مى‏ روى! ما نيز بر او نهيب مى‏ زنيم كه خاموش!