در سيزدهم رجب سال 30 عام الفيل، حادثه بس عجيبی رخ داد كه هرگز در تاريخ بشريت سابقه نداشته و بعد از آن نيز تكرار نشده است، و آن حادثه، به دنيا آمدن نوزادی است در درون خانه كعبه كه به نام علی عليه السلام اسم گذاری شد.

على ‏اكبر مهدى ‏پور
سرزمين حجاز در ماههاى حرام، بويژه در ماه رجب، از روزگار باستان، ميزبان زائران بى ‏شمارى بود، كه از راههاى دور و دراز به سوى كعبه معظمه مى ‏شتافتند و هدايا و قربانيهاى فراوانى با يك دنيا شور و اشتياق به آن خانه نثار مى ‏كردند.

انسان امروز با تمام هزار و يك مشغله ‏اش، اگر يكى از عزيزانش، مادر، پدر ... حتّى يك دوست را چند روزى نبيند، دلش تنگ مى ‏شود و طاقتش طاق و شرح حالش شايد مى ‏شود اين شعر:
خبرت هست كه بى روى تو آرامم نيست‏
امان از روزى كه اين دورى همراه باشد با بى ‏خبرى !

طى يكى دو سال اخير، بارها موضوع «خودكشى » برخى مردان و زنان، در صدر اخبار حوادث جامعه شهرى نشسته و ذهن و زبان مردم را به خود مشغول داشته است. واقعه وقتى دردناك و اسفبار مى ‏شود كه خبر خودكشى دختران يا پسرانى جوان منتشر شده يا فيلم گفت ‏وگوى آنان، پيش از پرتابشان از بلنداى پلى در يك بزرگراه شهرى بر صفحه تلفن‏ هاى همراه، دست به دست شود.

هديه اشرف ‏زاده‏
مسئوليت‏ پذيرى، مفهومى است كه انسان‏ ها همواره در زندگى فردى و اجتماعى خود، با آن ارتباط دارند و مسئله‏ اى مهم در موفّقيت انسان است و اين، يك امر ذاتى نيست؛ بلكه در خانواده و روابط اجتماعى و تعاملاتى كه فرد با ديگران دارد، امكان رشد پيدا مى‏ كند و والدين در اين ميان، نقش مهمّى در انتقال روحيه مسئولانه به كودك دارند.

عالم ربانی، آیت الله نصرالله شاه آبادی عضو خبرگان رهبری  و از اساتید پیشکسوت حوزه  به دیار حق شتافت.
بر اساس این گزارش: این شخصیت حوزوی چندین هفته به دلیل زخم دیابت و گرفتگی عروق پا در بخش ICU بیمارستان بقیه الله تهران بستری بود.

امام صادق(علیه السلام) به شخصى كه نام دخترش را فاطمه گذاشته بود، فرمود: «...إِذَا سَمَّيْتَهَا فَاطِمَةَ فَلَا تَسُبَّهَا وَ لَا تَلْعَنْهَا وَ لَا تَضْرِبْهَا؛ (8) حالا كه نام او را فاطمه گذاشته اى، پس دشنامش مده، نفرينش مكن و كتكش مزن.»

یش از اسلام در هیچ یك از جوامع بشری، زن عضوی مؤثر و شخصی مستقل محسوب نمی شد و كلمه زن مفهوم زبونی، خواری و بی خردی داشت و در ادبیات آنان، چه نظم و چه نثر سخن بسیار در ناشایستگی و تحقیر جنس زن یافت می شود كه طرز تفكر و دیدگاه آنان را نسبت به زن نشان می دهد.

پيامبر گرامى اسلام در لحظات آخر عمر شريفش، در كنار وصيت هاى ديگر خود به امير مؤمنان (ع)، بر وجود فاطمه زهرا (س) نيز تأكيد كرد. امام كاظم (ع) مى فرمايد: به پدرم گفتم: پس از رفتن فرشتگان از حضور پيامبر (ص) چه اتفاقى افتاد؟ فرمود: پيامبر (ص) در اين هنگام على و فاطمه و حسن و حسين (ع) را طلبيد و به ام سلمه فرمود: كنار در بايست و نگذار كسى نزديك بيايد. سپس آن حضرت با يك دست، فاطمه را گرفت و مدت طولانى بر سينه گذاشت و با دست ديگرش دست على (ع) را بر سينه نهاد.

سيدمهدى شجاعى‏
منشور ملكوتى فاطمه، عليهاالسلام، را از ابعاد مختلف بايد نگريست. معدود زنانى نامهاى خود را بر گذرگاه تاريخ حك كرده ‏اند. اما اينان زنانى بوده ‏اند كه يك شاخه از نهال وجودشان را به بارورى و تجلى نشسته ‏اند. نام آسيه را دست هاى شهامتش حك كرده است و نام مريم را چشم هاى قداستش و حتى نام خديجه را قلب رأفتش. اما شخصيت فاطمه، عليهاالسلام، منشورى چندبعدى است كه با افق ديده اى مختلف شايسته بذل توجه است.