آن روز می‌بینی مردم مست شده‌اند؛ ولی مست نیستند. این از شدّت عذاب خداست. از شدّت عذاب خدا و از گرفتاری آن روز، پدر، پسر را فراموش می کند و پسر پدر را و برادر، برادر را.
در چنین گیر و داری در چنین اضطراب و غوغایی یک مشکل‌گشا هست. کنار عرش می‌ایستد. وقتی کنار عرش می‌ایستد، گفتنی نیست، آن پیراهن ـ پیراهن خونین حسین(ع) ـ را باز می‌کند، بعد که باز کرد، روی دست نمی‌گیرد، روی سرش می‌کشد. بعد که روی سر انداخت، جبرئیل می‌آید، می‌گوید: ...

مدینه در دهان شب فرو رفته است، مسلمانان همه خفته‌‌اند. سکوت مرموز شب گوش به گفت‌وگوی آرام علی(ع) دارد.
و علی(ع) که سخت تنها مانده است، هم در شهر و هم در خانه، بی‌پیغمبر(ص)، بی‌فاطمه(س). همچون کوهی از درد، بر سر خاک فاطمه(س) نشسته است.
ساعت‌‌ها است. شب ـ خاموش و غمگین ـ زمزمه درد او را گوش مي‌‌دهد، بقیع آرام و خوشبخت و مدینه بی‌وفا و بدبخت، سکوت کرده‌اند، قبر‌های بیدار و خانه‌های خفته، می‌شنوند.

حضرت صدّیقه طاهره(س)، نام‌ها و القابی دارند که برخی آسمانی‌اند و از سوی پروردگار تعیین شده و بعضی از سوی برگزیدگان الهی. نام‌های آسمانی، نُه اسم است که در حدیث ذیل آمده است.
امام جعفر صادق(ع) فرمودند:
«برای فاطمه(س) نزد خدای عزّّوجل ، نُه اسم است: فاطمه، صدّیقه، مبارکه، طاهره، زکیّه، راضیه، مرضیه، محدّثه، زهرا.»

اینک لحظه وداع با علی(ع)! چه دشوار است. اکنون علی(ع) باید در دنیا بماند. سی سال دیگر! فرستاد
امّ رافع بیاید، وی خدمتکار پیغمبر(ص) بود. از او خواست که: ای کنیز خدا، بر من آب بریز تا خود را شست ‌وشو دهم. با دقّت و آرامش شگفتی، غسل کرد و سپس جامه‌های نویی را که پس از مرگ پدر کنار افکنده بود و سیاه پوشیده بود، پوشید، گویی از عزای پدر بیرون آمده است و اکنون به دیدار او می‌رود.

پیامبر اکرم(ص) روزی از دخترش پرسید:
«فاطمه! چه درخواست و حاجتی داری؟ هم اکنون فرشته وحی در کنار من است و از طرف خدا پیام آورده است! تا هر چه بخواهی تحقّق پذیرد.»
فاطمه(س) پاسخ داد:
قالت: شَغَلَنی عَن مَسئَلَتِهِ لَذَّۀُ خِدمَتِهِ، لا حاجَۀَ لِی غَیرُ النَّظَرِ اِلی وَجهِهِ الکَرِیمِ؛1
لذّتی که از خدمت حضرت حق می‏برم، مرا از هر خواهشی باز داشته است. حاجتی جز این ندارم که پیوسته ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم.»

برانگیخته شدن و رستاخیز از لحظات بسیار سخت و وحشتناک آینده بشر است که معصومان(ع) همواره بدان می‌اندیشیدند و گاه از خوف آن بیهوش می‌شدند. فاطمه(س) نیز چنین بود و بسیار به آن می‌اندیشید.
فکر زنده شدن، عریان بودن انسان‌ها در قیامت، عرضه شدن به محضر عدل الهی و ... او را در اندوه فرو می‌برد.

هنگامی که روح انسان قوی شود و پرتویی از صفات الهی در جان او بیافتد و به مقام قرب او نائل گردد، اراده‌اش به فرمان خدا در جهان تکوین اثر می‌گذارد و آنچه را او می‌خواهد، همان می‌شود.
این همان ولایت تکوینی است که اولیای خدا از آن برخوردار بودند و همان چیزی است که سرچشمه کرامات مختلف می‌باشد و معجزات انبیا، مرحله عالی آن است، فاطمه زهرا(س) از عنایت الهی سهم وافری داشت و روایت زیر شاهد این مدّعاست:

عبادت خالصانه
«مَنْ أصعَدَ إلی اللهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، أهبَطَ اللهُ عَزّوَجَلَّ إلَیهِ أفضَلَ مَصلَحَتِهِ؛1
کسی که عبادت‌های خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ، بهترین مصلحت را به سویش فرو خواهد فرستاد.»
٭ ٭ ٭

فلسفه اصلی مخفی بودن قبر حضرت زهرا(س) مربوط می‌شود به وقایع و جسارت‌هایی که از طرف خلفای وقت و اطرافیان آنها، به آن بزرگوار وارد شده بود، در این باره نقل شده است؛ هنگامی که زمان رحلت حضرت زهرا(س) نزدیک شد و در بستر به حالت احتضار به سر می‌بردند، حضرت علی(ع) به بالای بسترشان آمدند و بعد از صحبت‌هایی که با همدیگر کردند، حضرت فاطمه(س) اجازه خواستند تا چند وصیّت به همسرشان علی(ع) کنند.1

فلسفه اصلی مخفی بودن قبر حضرت زهرا(س) مربوط می‌شود به وقایع و جسارت‌هایی که از طرف خلفای وقت و اطرافیان خلفا، به آن بزرگوار وارد شده بود، در این زمینه نقل شده است که حضرت زهرا(س) زمانی که وقت رحلتشان نزدیک شد و در بستر به حالت احتضار به سر می‌بردند، حضرت علی(ع) بر بالای بسترشان آمدند و بعد از صحبت‌هایی که با همدیگر کردند، حضرت فاطمه(س) اجازه خواستند تا چند وصیّت به همسرشان علی(ع) کنند.