چگونه راه رخنه در دیوارهای محافظ یک ملّت را باید بست!
قواعد و قوانین وضع شده خداوند متعال برای تنظیم روابط و مناسبات مادّی و فرهنگی مسلمانان، دقیق، معیّن‌کننده حدود و ثغور و مصونیت‌بخش است؛ از جمله آن قواعد، «قاعده نفی سبیل» است.

‏چند سالى از آن روز كه در سرمقاله يكى از شماره هاى موعود، خبر از «طوفانى سهمگين» به ميان آمد، مى گذرد. آنجا آمده بود:
طوفانى سهمگين از جاى خود كنده شده است؛ توفنده و بى امان. بى آنكه مرزى و ساحتى بشناسد، پيش مى آيد. از هيچ تيغ و سنان و سرنيزه اى بيم به دل راه نمى دهد. گستاخ و بى رحم همه جا را درمى نوردد، بى آنكه هماوردى فراروى خود بيند ...

اسماعیل شفیعی سروستانی
فراماسونری همزاد تاریخ معاصر «ایران» است. بدون شناسایی این جریان و حضور آشکار و نهانش در میان عموم جریانات سیاسی، فرهنگی و حتّی مناسبات اقتصادی، امکان ارائة تحلیلی جامع از این فصل از حیات مردم ایران وجود ندارد. نباید از این نکات غفلت کرد که به دلیل سابقة تاریخی، جغرافیای سیاسی، زیرساخت فرهنگی و بالأخره آگاهی و بیداری مذهبی مردم با وجود پایگاه پرقدرت مذهبی شیعی و مراجع دینی، امکان مستعمره ساختن ایران و تصرّف نظامی آن برای استعمارگران وجود نداشت.

درست در شرایطی که در گیرودار گذران زندگی، به دست آوردن شغلی، حاصل آوردن آبی و نانی و سرپناهی رنگین‌تر از آنچه که داریم، روزگار می‌گذارنیم و جز جغرافیای خانه و محلّه و محلّ کار نمی‌شناسیم، حوادثی شگرف در جغرافیایی وسیع‌تر از گسترة دیدمان در حال وقوع است. کم‌وبیش، اخباری از آنچه فقیری و درمانده‌ای که بی‌عدالتی‌های فراگیر او را زمین گیرکرده  است، به گوشمان می‌رسد و آهی و افسوسی بر لب می‌آوریم.

ما هم دانسته و ندانسته، بی‌هیچ اهتمام جدّی و قصدی برای مجاهدت، ولو با مال، در مسیر انتظار و آمادگی برای استقبال از امام منتظَر، به کار و بار خویش مشغول شده و به عبث، چشم انتظار معجزه نشسته‌ایم.موضوع گشایش دروازه‌های شهر ستمکاران در دوره حیات حضرت موسی(ع) معطّل ماند، سرگردانی چهل ساله بنی‌اسرائیل در میان صحرا اتّفاق افتاد و آن رسول مکرّم از دنیا رفت؛ در تنهایی و غربت تمام. ...

اسماعيل شفيعى سروستانى
بيش از چهارصدسال از بسط تفكر، فرهنگ و به تبع آنها مدنيت مغرب زمين مى گذرد. مدنيتى كه بر مبناى تفكر انسان مدار (امانيسم)، جلوات مختلف نفس اماره انسان را متجلى ساخته و همان را هم ملاك و معيار ارزش گذارى و سنجش همه امور عالم و آدم مى داند. ضمن آنكه، فرهنگ حاكم بر آن، بسيارى از ارزشهاى دينى و اخلاقيات مذهبى را تحت الشعاع قرار داده است.

اسماعيل شفيعى سروستانى
پيرامون مجامع مخفى را مجموعه اى از افسانه ها، نشانه ها و نمادها فرا گرفته است كه گاه عمرشان به قرن ها مى رسد. با ماجراهايى كه به ساحرى، جادوگرى و شيطان پرستى گره خورده است.

فرقه‏ ها، چه آن گروه كه داراى سابقه ‏اى كهن هستند چه گروه نوظهور آنها، همگى نحله‏ اند. نِحَله به معنى دعوى ، كيش و مذهبى غيرالهى و غيرآسمانى ، در برابر ملّت به معنى دين آسمانى و وحيانى است. همواره كلمات «ملل» و «نِحل» كنار هم آمده‏ اند. هر زمان ملّت و دينى الهى براى هدايت آمده، نِحله و مدّعى دروغينى نيز قد كشيده و خودى نموده است.

طى‏ سال‏هاى‏ اخير، يك خط در ميان، اخبار سلسله دراز غارت و چپاول كاروان مستضعفان و محرومان اين سرزمين به بيرون درز كرده و به خوراك روزانه رسانه‏ ها تبديل شده است تا آنجا كه ديگر، هر صبح و شام، مردم گوش به راه خبرى‏ تازه‏ اند؛ از اختلاس‏ هاى‏ بزرگ، دزدى‏ هاى‏ كلان، غصب دشت‏ها و درّه‏ ها، تصاحب كوه‏ ها و رودخانه‏ ها و سرانجام، جرائم سازمان يافته و فيش‏ هاى‏ نجومى‏ يقه‏ سفيدها. گويا قرار است هر روز داغى‏ بر داغ‏ هايشان افزوده شود.

اسماعيل شفيعى سروستانى‏
امروزه، وسايل نقليه مدرن و سريع السير، مردم را بى احساس رنج سفر از يك گوشه جهان به اقصى نقاط عالم منتقل مى سازد. دستگاههاى مدرن مخابراتى نيز ارتباطات را سهل نموده و انسان را از بسيارى رفت و آمدها بى نياز ساخته است.