پرونده محرم
مراسم عزاداری و مدّاحی، هرچند باید با قوت هرچه بیشتر ادامه یابد، اما زدودن پیرایه ها از آن و پرهیز از روش هایی كه موجب خالی شدن از بر بار معرفتی می شود یا وهن مذهب را به دنبال دارد، باید همواره مدّ نظر صاحب نظران و فعالان این عرصه قرار گیرد.
پرونده محرم
دربارهء اقدامات انجام شده و ناتمام و كارهايي كه بايد انجام شود، فراوان است. اقيانوس بيكران عاشورا آن قدر عميق و بزرگ و پر حادثه است، كه گوهرهاي آن پايان نمي پذيرد و جز با كشتي نجات حسيني نمي توان در آن راه پيمود. تنها حسين عليه السلام است كه مي تواند بشريت را به ساحل كربلا برساند و از غرقابها و گرداب هاي فراوان فكري و اجتماعي رهايي بخشد.
پرونده محرم
«كاف» اسم كربلا و «هاء» اشاره به شهادت و هلاكت عترت طاهره (خاندان مكرّم حضرت رسالت) است؛ «ياء» اشاره به يزيد است كه بر حسين (ع) ظلم نمود؛ «عين» اشاره به عطش و تشنگى حسين (ع) [و ياران عزيز او] است و «ص» اشاره به صبر آن حضرت است [در مقابل مصايب و شدايد]. زكريّا (ع) وقتى اين را بشنيد، در مسجد خويش سه روز اعتكاف نمود و از معاشرت با مردم خوددارى كرد و پيوسته گريه و زارى نمود و مرثيه سرايى مى كرد:
یکی از لشکریان ابن سعد فریاد زد: «این شخص شیر شیران است، این فرزند شبیب است، مبادا کسی به جنگ او برود». پس عابس مکرر فریاد می‌زد و مبارز می‌طلبید و کسی جرأت نمی‌کرد به میدان او برود.
مريم پاك آئين
حوادثى كه پس از شهادت امام حسين (ع) در «دشت كربلا» رخ داد، پيش از هر چيز انسان را به ياد صحراى محشر مى اندازد. زمانى كه همه جا تاريك مى شود، زمين و زمان به هم مى ريزد و صيحه دهشت آور فرشتگان از آسمان بلند مى شود. با بررسى وقايع پس از شهادت امام حسين (ع)، به راستى در مى يابيم كه عظمت قتل بى رحمانه امام، تا چه اندازه است؛ مصيبت عظيمى كه عالم خاكى را پريشان كرد؛ بلكه قدسيان آسمان را نيز به شيون و فرياد وا داشت.
عظمت و محتواى عاشورا، انگيره ها، اهداف و دستاوردهاى فرهنگى غنى و ناب آن همواره در متن زندگى شيعيان و عمق باورهايشان جريان دارد. مسلمانان مظلوم جهان نيز براى نجات از جور ستمگران، قيام اباعبدالله (ع) را سرمشق و الگوى خود قرار مى دهند. البته حادثه عاشورا چنان شكوهمند است كه حتى بر انديشه غير مسلمانان نيز اثر گذاشته و سبب برانگيخته شدن عشق وعلاقه و احترام آنان به امام حسين (ع) شده است.
در اين جا، به برخى از جنبه هاى اثرگذارى نهضت عاشورا در پهنه گيتى نگاهى كوتاه مى افكنيم.
حسن جلالى عزيزيان
محتشم چشمانش را كه باز كرد به اطراف حركت داد. تاريكى بود و سكوت و نور كم فروغ شمعى كوچك. صداهايى از دوردست خيال، درهم و برهم كه موج برمى داشت و اوج مى گرفت.
دردى ويرانكننده بر رخش پاشيده بود لبهايش لحظه اى لرزيد و بغض را در سينه اش كشت. احساس كرد غمى به سنگينى عالم بر دلش سنگينى مى كند، غمى كه اگر بر كوه فرود مى آمد مى شكست و فرو مى ريخت.
ع. فانى
برائت، از اصول مهمّ و اساسى اسلام و آئين حيات انسانها در جهان است. قرآن عزيز در آيات بسيار آن را مورد تأكيد قرار داده و از امّت اسلام به طور جدّى آن را مطالبه كرده است.
برائت از دشمنان خدا و بشريت، اصلى بنيادين در مكتب اهل بيت (ع) به شمار مى رود و در كنار حبّ خداوند و اولياى او، حقيقت و روح دين محسوب مى شود و بدون آن، اساساً ايمان تحقّق نمى يابد.
نوشته: آنتوان بارا (نويسنده نامدار مسيحى )
ترجمه: م- آزاد اردبيلى
هيچ حماسه انسانى در گذشته و حال به اندازه حماسه شهادت حسين، عليه السلام، در كربلا مورد تحسين و توجه عاطفى قرار نگرفته و جنبه آموزشى نداشته است. اين حماسه به عنوان يك رويداد عاطفى و احساسى نقطه عطف مؤثرى در روند عقايد اسلامى شده است.
هنگامى كه ديگران هواى نفس را بر هدايت مقدم بدارند او [مهدى موعود (ع)] اميال نفسانى را به هدايت بر مى گرداند و در شرايطى كه ديگران قرآن را با رأى خود تفسير و تأويل خواهند كرد او آراء و عقايد را به قرآن باز مى گرداند. او به مردم نشان خواهد داد كه چگونه مى توان به سيره نيكوى عدالت رفتار كرد و او تعاليم فراموش شده قرآن و سيره نبوى را زنده خواهد ساخت.